Ks. Wiktor Szutowicz – administrator parafii Borodzienicze (1917-1927)

Ks. Wiktor Szutowicz, ur. się w1890 r., kapłan od 1913 r. Pracował w:
1913-1917 – Akademia w Petersburgu
1917-1927  – Borodzienicze (administrator, proboszcz)
1927 – Trzcianne (wikariusz)
1927-1932 – Ameryka
1932 -1944 – Choroszcz (wikariusz, prefekt)
1944-1945 – Mińsk (proboszcz)
1945-1956 – aresztowanie i zesłanie
1956-1960 Borysów (proboszcz)
1960 – zmarł

Listy księdza Białorusina, pisane z Choroszczy

  

Ks. Wiktor Szutowicz

Białoruski ksiądz katolicki Wiktor Szutowicz,którego 120. rocznica urodzin minęła 27 października, od 1932 roku związany był z Choroszczą, gdzie pełnił obowiązki wikarego i prefekta. Pochodził z Szutowicz w powiecie oszmiańskim. W Choroszczy przebywał do1944 r. Wtedy przedostał się do Mińska i tam został proboszczem kościoła katedralnego. W grudniu 1945 r. aresztowało go NKWD i zesłano go do autonomicznej republiki Komi, gdzie przebywał w łagrach do 1956 r. Popowrocie na Białoruś został proboszczem w Borysowie, gdzie zmarł 1 marca 1960 r.

W Bibliotece Akademii Nauk Litwy w Wilnie w dziale rękopisów zachowały się jego listy z 1938 r. do o. Władysława Tołłoczki (F. 21-680, l. 35-37). Ks.Szutowicz przedstawia w nich własną złożoną sytuację duszpasterza katolickiego narodowości białoruskiego w złożonej przedwojennej rzeczywistości.

Jeszcze w latach 90. spotkałam w Choroszczy ludzi, których ks. Wiktor Szutowicz uczył religii w szkole. O nim opowiadał mi ś.p. Witold Hrynkiewicz, a dotychczas pamięta księdza jego siostra Hanna Wojtkiewicz.

W publikowanych listach zachowano oryginalną pisownię

Helena Kozłowska

http://czasopis.pl/czasopis/2010-11/art-18

W parafii zaświrskiej kazania w języku białoruskim zakończyły się wraz ze śmiercią w 1926 r. ks. Konstantego Stepowicza, a w innych stosowano zasadę przenoszenia białoruskich księży do parafii z ludnością polską. Tak stało się chociażby w przypadku, który od lutego 1917 r. pełnił funkcję proboszcza w Borodzieniczach (pow. brasławski   ks. Wiktora Szutowicza), a od 1921 r.wygłaszał kazania w języku białoruskim.
http://ubocze66.republika.pl/ksmozejko.html

Przedtem w Trzciannem przebywał krótko po przeniesieniu w 1927 r. z parafii w Barodzieniczach inny katolicki ksiądz białoruski o. Wiktor Szutowicz.
http://nadbuhom.free.ngo.pl/art_1950.html

Borysów
1956-1960 – ks. Wiktor Szutowicz
http://www.radzima.org/be/object_answer/2794.html?id_comm=1860

W czerwcu 1944 roku przyjechał do”czerwonego kościoła” ksiądz lat mniej więcej 50-52. Nazywał się Wiktor Szutowicz. Ludzie bardzo się ucieszyli, że nie zostali sierotami. Serdecznie witali, z kwiatami. Ksiądz Szutowicz mówił kazania, spowiadał i w ogóle rozmawiał tylko po białorusku,czego też ściśle wymagał od wiernych, choć władze tego nie wymagały […]. Ksiądz odprawiał rano mszę św. w „czerwonym kościele”, przy którym mieszkał, a sumę i nieszpory w niedzielę i święta w katedrze. Brat Kazimierz nadal był zakrystianem. Pewnej soboty, podczas procesji w kościele katedralnym,wierni śpiewali „U drzwi Twoich stoję Panie”. Ks. Szutowicz zatrzymał się w czasie procesji z Przenajświętszym Sakramentem, odwrócił się do ludzi i nerwowo powiedział: „ja każu wam nie piajać”.

A w niedzielę z ambony po wiedział:”Jeżeli kto chce, by w kościele było po polsku, to podajcie mnie wasze nazwiska, adres i swoje dokładne dane, a ja oddam, gdzie trzeba i wtedy będzie wiadomo, co wam trzeba, czy polski język, czy co innego”. Wówczas od razu zebrali się wierni, poradzili się między sobą i trzy starsze osoby pojechały do Wilna, do śp. arcybiskupa Jałbrzykowskiego”5.

Właśnie dzięki tej interwencji skierowano ks. Borysowicza do katedry w Mińsku. Przybył on tam 17 października 1944 roku.

http://archiwum2000.tripod.com/518/borysow.html

Wraz z nimi (…) pracowała dla narodu grupa księży

Białorusinów. Z diecezji wileńskiej byli to księża: Godlewski,

Stankiewicz, Cikoto, Piotrowski, Piekarski, Szutowicz,

Szołkiewicz,Romejko i inni, a z mohylewskiej księża:

Abrantowicz,

Łupinowicz,

Niemancewicz,

Chomicz,
https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:O3yTzI4aq6IJ:kamunikat.org/download.php%3Fitem%3D602-5.pdf%26pubref%3D602+K+s.+Wiktor+Szutowicz&hl=pl&gl=pl&pid=bl&srcid=ADGEESj_3bVGjKO1-ns5xQHzF2qwVRuK_RYERsOnFNHLaYfrnxWhYp1tdul8tiukGa-O-rDXNkLtkxaWxX9yNKfX4K0JiKKXL46swKZM3DDdVtIqqKgnzsh6TgysFoAqokPgms9SmVSa&sig=AHIEtbQqxYYL2BCMLnV9JSli7tZcVc-kig

XII.Czynić wszystko w duchu chrześcijańskim i katolickim, ucząc braci kochać swoje i szanować cudze; pracować z wiarą, nadzieją i miłością w sercu, iść z zawołaniem na ustach: z Bogiem dla narodu!”
Do końca istnienia akademii (1918 r.) do koła białoruskiego należeli także:przybyły w 1914 r. do Petersburga Adam Stankiewicz (w latach 1916-1918przewodniczył kołu), Wiktor Szutowicz(V. Šutovič), K. Łupinowicz (K. Łupinovič), P. Chomicz (P. Chomič), AntoniNiemancewicz (A. Niemancevič), M. Piotrowski, A. Matwiejczyk (A. Matviejčyk),J. Pietkiewicz (J. Piatkievič)82.
http://old.bialorus.pl/index.php?pokaz=krynica1&Rozdzial=ksiazki